Yarım yamalak yaşarken hayatı,
Kolsuz kanatsız uçmaya çalışır
Yoklukla yoksullukla mutlu olunur mu diyenlere
Cevabını ’Evet!’ diye verirdik bir çırpıda.
Ne forstu öyle bizimki...!
Elaleme karşı, gözgöze nefes almak...
Acı acıya su sancıya der gibi
Acıların üstüne bir bardak suyu paylaşmak seninle.
Sevmek... sevmek... sevmek...
Ölesiye değil, inadına yaşayasıya sevmek...
Yılanların pek seveni olmaz
Soğuktur, donuktur bakışları.
Ama yok mu... hani yok mu ya
O yumuşacık hareketleri
Kıvrım kıvrım yolalışları sessizce.
Varlıktaki güzelliği görmek
Her haliyle yaşamaya
İstekle ’Varım!’ diyebilmek...
Yaptığımız buydu belki sadece.
Hüznü ve sevinci doya doya, kana kana içmek.
Biri diğerine benzemeyen kar taneleri
Lapa lapa düşerken saçlarımıza
Atıverdik kendimizi karların üzerine.
Kimse söyledi mi, bilmem daha önce.
Karlar şahit sözlerimize
Sevgilim beni ne kadar seviyorsun, dedin o an.
’Yol kadar!’ deyiverdim.
Gülüşün şimdi bile gözlerimin önünde.
Yapma ya! Nasıl yani?
Hiç düşünmedim ki nasıl diye.
Sevgilim, yol biter mi...
Seni bitmeyen bir aşkla, sonsuzca seviyorum.
Gülüşün yayıldı gül yüzünde.
Perde böylece kapansaydı keşke...
Aynı şemşiyenin altında
Kolkola yürüseydik seninle.
Kırk yıllık, elli yıllık olsaydık
Sonsuz yolculuğa bile birlikte çıksaydık.
Ne kardı ne de yağmur
Hazanı getiren hayatımıza.
Yalnızca nefessiz kaldın sen.
Sözün yoktu... yüzün yoktu...
Aşkın vardı yanımda hâlâ yıllar sonra bile.
Tek bilet aldım son paramla
Ya sen gel
Ya al beni bu gece.
Herşeye katlandım, katlanırım da daha.
Ama olmuyor böyle her gece yokluğunla.
Yaşıyorum sanma
Nefes alıyorum sadece.
deryaxderya 24.02.2009