3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
842
Okunma
Zaman bir gece ayazıydı
Utangaçlığının resmini örten
Ve yalnız bir sokaktık biz
Süslü ışıklar altında
Simsiyah ve derinden
Bir sonbahar senfonisi vardı
YAprakların dilinden
Hüzün kokan bir veda
Ya da yalancı mutluluk bulaşmış ayrılıklar
Gökyüzü katlanamadı bu ’an’ a
Bağırmaya başladı üstümüzden
Ve inen yağmurla birlike
Gözyaşlarımızda silinmeye başladı tenimizden
Gece kepenklerini indiriyor artık
Ellerin yabancılaştı ellerime
Gözlerin korku verir oldu bedenime
Sensizlik acıtsada ruhumu
Senin kadar yapamaz asla bunu..
Cevap Yaz