Zavallı umutlardan bir zerrecik dilendim.
Dikildiler karşıma kelepçe ellerinde.
Varlık içinde yokluk yaşarken sevgilerim,
Esir ettiler beni lekeler sürdüler de.

Biten duygular gibi bitişini seyrettim.
Çarelerin içinde çaresizlik ürettim.
Yaralarım azdıkça hep onlara emlettim,
Okşadılar saçımı, sonra tükürdüler de.

Kızdırana kızmadım, sabrım nehirler boyu.
Akşamların gölgesi geceler kadar koyu.
Bir çağlayan müziği doldururken ruhumu,
Bir bardak su sundular,yerlere döktüler de.

Hep zayıf anlarımda sindirdiler kalbimi.
Bastırdıkça bastırdım; isyanımı,kinimi.
Söndürdüler gözümde hayat veren ferimi,
Gül bahçesi verdiler,dikenler ektiler de.

Siyahların içinde pembeleri aradım.
Gezindim sokaklarda dostlarımı aradım.
Gerçeklere uzanıp bir de seni aradım,
Bana verdiler seni, arkandan sövdüler de.



Ülkü Duysak