Yârin sılasından geçen Turnalar
Benim haberimi size sorarsa
“Toprak mekân oldu…” diye söyleyin
Ağlamaktan görmez oldu demeyin
Aşkı için yandığımı bilmesin
Gururlanıp gevrek, gevrek gülmesin.

Yârin yaylasından uçan Turnalar
Eğer yârim benden haber sorarsa
Ardı sıra gittiğimi söyleyin
Mecnun gibi çöle düştü demeyin
Türkü türkü yandığımı bilmesin
Kibirlenip ardım sıra gülmesin

Uçan kuşlar, fırtınalar, boranlar
Her ah çekiş yüreğimi paralar
Dağlar, taşlar haberimi soralar
Sakın ola, feryadımı demeyin
Zalim yârim bu acımı bilmesin
Düşmanlarım gülsün, yârim gülmesin

Gece, gündüz birbirini kovalar
Yar eli değmezse olmaz yaralar
Ak üstüne giyilir mi karalar
Avını öldürmüş Atmacalar
Mahşer günü beni ondan soralar
Sakın yâre söylemeyin bilmesin

Selam söylen, selam söylen o yâre
Onu sevmekten başka yok ki çare
Gönül ona konmuş gayri ne çare
Yaralı kalbim aşkından biçare
Çok söyledim, sözüm geçmiyor yâre
Öldü sansın bu halimi bilmesin

Gidende de allı Turnam gidende
Fersah fersah yar üstünden geçende
Allı, güllü yar bağına girende
Yardan haber var mı diye gülende
Gözyaşları al yanağa düşende
Ölmüş deyin, hallerimi görmesin

Allı Turnam yar hatrımı soranda
Bizler gördük ağlar idi demeyin
İki büklüm acı çeker bilmesin
Sakın ola önüm sıra gelmesin
Keramet bendedir diye gülmesin
Ölmüş idi, yaşar buldum demesin

Yârin üzerinden uçan Turnalar
Gönül acısını bilen Turnalar
Sevgiliye haber salan Turnalar
Onulmaz sevdamı gören Turnalar
Ulaşın yârime garip kalmasın
Dolanın beline hasret ölmesin

Turnalar, Turnalar allı Turnalar
Ayrılmış yurdundan gamlı Turnalar
Davullar kurulmuş, çalar zurnalar
Güzeller toplanmış elde aynalar
Düğünler yapılır, vurur davullar
Analar ağlaşır, yanar kınalar
Tutuşmuş odunlar kaynar kazanlar
Ay karanlık olmaz olmuş sabahlar
Alev almış yürek, ağlar ormanlar
Göçler sona ermiş, dönmez Turnalar…

23. 06. 2008
Suat TUTAK