Bir Kış Günü Öğleden Sonraydı Gidişin...
Umarsızlığın,
bencilliğin,
ve de kaderin zafer günüydü o gün...
Giderken;
o minik kanayan yüreklerimizide yanına alıp
kanat çırpmıştın sonsuzluğa...
O günden bize miras kalansa;
Her kapı çalışında, her köşe başında,
ve her durakta aniden karşımıza çıkıp gelmeni beklemekti.

Bir Kış Günü Öğleden Sonraydı Gidişin...
Çaresizlik başroldeydi,
ağıtsa; figüran
Bir Kış GÜnü Öğleden Sonraydı Gidişin...
Yine mülayimliğin üstündeydi;
tebessümle gülümsüyordun tabutundan
Son yolculuğunda bile ders veriyordun sanki geride kalanlara
Bir Kış Günü Öğleden Sonraydı Gidişin...
12 yaşımdayken kaybettiğim; (yıldızlardan oturup seyretsin) Babama ithafen yazılmıştır.
Saygılarımla,
Çİğdem CIZ