Birileri dost bize,
Birileri düşman!
Her ne yaptıysa uykusunda özgürlük;
Şimdiden pişman.
Öyle küçüldü ki elleri,
Tutamaz parmaklıkları,
Saramaz zincirleri;
İncecik bilekleri!
Kuşlar her bahar göçer,
Konar bir başka ağacın dallarına
Ve özgürlük seyre dalar bu güzellikleri.
Oysa o da uçardı bir zamanlar;
O da konardı yeşillere,mavilere!

Birileri dost bize,
Birileri düşman.
Yüreğim ne kadar aç bıraksa da nefreti;
İnadına şişman!
Öyle büyüdü ki gözleri,
Her yeri görüyor,kim ne yapsa biliyor.
Sesler her gece susar,
Korku kendinden korkar
Ve nefret sarar dört bir yanı.
Oysa nefret çok adi bir duyguydu eskiden;
Kovulmuştu tüm köylerden!

Birileri dost bize,
Birileri düşman.
Kim uzatsa dost elini,kahpe gözlerle;
İnadına sıkmam!
Ben kanmadım mı sanırsın?
Ben inanmadım mı beni bölenlere?
Bölmeye yeltenenlere?
Söyle şimdi neye yanarsın?
Düşman olmuşken kardeş kardeşe!
Oysa biz eskiden oyunlar oynardık;
Birlikte güler,birlikte ağlardık.
Bu toprağı kimlerle kurtardık?
Kimlerle koyduk vatanın ismini?
Şimdi kendinden korkuyor şiirlerim;
yok annem inanma onlar değil benim dizelerim!

Birileri dost bize,
Birileri düşman.
Dert büyür durur içimde;
Bu dert pek yaman!
Haykırsam duyulur mu sesim acaba?
Kısarlar mı beni de,
Kıstırırlar mı bir köşe başında?
Susturmadılar mı,
Kan kusturmadılar mı her doğru söyleyeni?
Birileri dost diyorum bize;
Birileri hala düşman,hep düşman!
Daha fazla bölmeden bizi,
Uyansak artık diyorum?
Hiçbir rüya gerçekten güzel olmaz;
Kardeşlikten!

Birileri dost bize,
Birileri düşman.
Kim söylese inanmıyor gazeteler;
Tarih utanıyor yavrusundan!