Tohumu bile yoksa yüreğinde,
Sıfırı tüketmişse anlayacağın,
Neden çekiyorum ki o zaman,
taşıyorum bunu içimde?
Yüreğini saklayan bu ademde,
Sevdam nasıl yüz bulabilir,
Nasıl kucaklanabilir sence?

Yoksa,
Kırıntılarını atmış mıdır, gönlünün bir köşesine?
Belki bir savaşçı kadar dayanıklı kalan yüreğine?
O zaman belki filizlenmesi gerek,
Bilinmeyen bir ayın, gelmez gününde.

Bir ışık vermeli bana, yani suda sönmeyen bir ateş,
Belki yeşillenir o zaman inadına, çiçeğe boğulur
Sararmaya yüz tutan bu susuz bahçe.

Bir dehliz içindeyim şimdi, uçsuz bucaksız,
Yine de görüyor herşeyi yüreğim,
Sevdanın ışığını seziyor inan, arsız,
Ya çöle dönen gönül yollarında,
Ya da bilmediğin ıssız yerde.

Kimim kimsem yok ki şu dünyada, kalmışım bir başıma,
Olmayı istemem mi ben de, gülsün yüzüm, dertsiz?
Ne şavkar yârim, gölgesiz,
Ne de ateşimi söndürür, hârsız,
Teselli verecek dost nerede?

Sevda ile yüzleşmek ne zor;
Yüreği fakirden medet ummak,
Sevdiğim, derdime derman değil,
onmaz yaralar içindeyim.

Anla işte dostum; biçareyim.

19.03-11.05.2008 - 2009