5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1367
Okunma
Denizlerden yetim büyüdük biz, bu çorak topraklarda
Gün geldi maviye hasret kaldı gözlerimiz.
Karşı tarlada bir su birikintisiydi deniz.
Alıp götürürdü bizi kaf dağına, kağıttan gemilerimiz.
Sığardı tüm hayallerimiz bu gemilere sorgusuz sualsiz.
Martı seslerini duyardık bazen ince ve tiz.
Lodosla gelirdi denizin kokusu mest olurduk biz.
Baharda yağmur yağardı, kırk ikindi sayardık çaresiz
Masal sanardık yaşadıklarımızı mübhemdi geleceğimiz.
Gerçek aşkı yaşayamadık doyasıya
Tez yıkıldı billur kulelerimiz.
Bir bunlar kaldı şimdi hatırımda,
Bir de, ilk ve son buseden dudağımdaki iz...
/mai/
Şiirin sahibi
Cevap Yaz