Büyüdüm olgunlaştım......... ,
Rol biçti kendime.
Sorumluluktu bunun adı,
İçim burkularak sorumluluk dedim geçtim.
Geçtim ama.....
Babamın yükü benim küçücük sinelerimdeydi...
Sanki tiyatro sahneliyorum.
Para kazanıp karnımızı doyuracaktık.
Giyinecektik, bayramlık ayakkabı alacaktım,
Kardeşlerime, kendime.
Kardeşlerimi sevindirecektim.
Işıldayan gözlerini görecektim.
Mutlu olacaktım, huzur bulacaktım.
Büyüklük oyunuydu bu,
Küçücük bedenim, çocuktum.
Yüreğim bedenimden büyüktü.
ama.... çocuktu ...O.
Zaman su gibi akıp gitti.
Büyümüştüm.
Zaten küçükkende büyüktüm,
Hep rolüm gereği büyük gibi düşündüm.
Bir gün içimdeki çocuğun çığlıklarını duydum.
Yığıldım kaldım oracıkta,
Hıçkırıklara boğuldum.
İçimdeki çocuktu o...
Onunla tanışmak çok güzeldi,
Sanki birbirimizle hasret gideriyorduk.
Sitem ediyordu rolüme, sorumluluğuma,
Neden dönüp bakmadın diye.
Zamanmı ayırabildimki bakayım aahhh !
Söz vermiştim.
Hem kendime, hemde içimdeki çocuğa.
Çocuk olacaktım tekrar.
Yeniden çocuk olacaktım.
Ölünceye kadar çoçuk olmaya,
İçimdeki çocuğu çocukca sevmeye,
Söz verdim. Sözüm söz olsun dedim.
Ben artık bir çocuğum.
Ben çocukluğumla mutluyum.
Büyüklük sizin olsun
Çocukca yorulmak,
Çocukca oynamak,
çocukca uyumak,
Çocukca ağlamak,
Çocukca sevmek,
Çocukca sevilmek,
Çocukca düşünmek.
Düşünmesi bile güzel.


S.K.