Rüzgar hız olur gemiyle,
Alır götürür açıklara beni.
Deryalara yelken açmış gönlüm ile,
İçimdeki kopan fırtınayı duyarcasına.
Öfkelenen deniz, kabarır fırtınaya,
Bir sağa bir sola sallanarak seslenir.
Bir uğultu kopar deniz üstünde.
Belkide denizle rüzgarın kavgasıdır bu.
Sevgidenmi, öfkedenmi,kıskançlıktanmı bilinmez.
Rüzgar susar,sulh olurdeniz, deniz durulur.
Kavgaysa kavga, sevgiyse sevgi, bitti işte.
Benim içimdeki fırtınalarım, gemideki yolculuğum bitmedi.
Bir el uzanır hülyalarıma.
Dost zannederim,
Elim havada kalır.
Yine elim boş,
Boş, boş, boş.
Uzanan elim gönlümün kapısıydı.
Çalıpta girmene gerek yok sevdiğim,
Çünki gönül kapım açık sana, sonuna kadar.
Yüreğimdeki bitmeyen acıyı tada tada,
Öyle alışmışımki acıya, acıyı hissetmiyecek kadar.
Yüreğimdeki kıymığın ucundan damlayan kan,
Damlası yüz kişiye,bin kişiye yetecek aşk olur, sevda olur.
Yıllardır damlayan kan, bir dilbere aşk olamadı,sevda olamadı.
O dilberki yüreğimi bir görse,bir bilse, ahh bir bilse.
Ey yelkenli gemi götürdüğün yalnızlık deryasından,
Geri döndür beni yalnızlık karasına.

S.K.