1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1987
Okunma
Uğulduyordu rüzgârdan yer ve gök
Soğuktan buz tutuyordu elleri…
Zaman kışı sallıyordu,
Kurtuluş parkında bir serçe kuşu
Donmuş gözyaşı ile ağlıyordu.
İçine çökmüştü gözleri,
Hikâyesi okunuyordu saçlarında.
Beyaz bir tül’e dönerken kara
Lime lime ediyordu Ankara.
Geceydi ve yalnızdı karanlıklarda,
Korkuyu izliyordu titrek yüreği
Gölgeler oynuyordu bir kış’ın havasında
Uzaklarda bir yerlerde bir çocuk ağlıyordu.
Yola serdi dört yılı buse verdiler ona
İçindeki isyana dizgin vurdu atlılar.
Her yandan bir sorunun içinde kalan oydu
Bir kış günü eridi donmuş olan o yara.
Kimse yoktu yalnızdı çekti gitti oradan
Kim bilirdi yaşanan belki bir aşk yarasıydı
Yalnızlığın içinde yaşanmayan bedeli
Aldı gitti gurbetten o günleri sılaya.
Adnan Deniz
Cevap Yaz