Benide kendine benzettin.
Taş kalpli birisin Şahande.
Ruhumu cüsseme çiğnettin.
Heykele döndürdün Şahande.

İmzanı taşıyan bu eser.
Sayende etrafa buz keser.
Şimdi istediğin yere ser.
Paspasa döndürdün Şahande.

Bir ruhsuzu besle bakalım.
Ziyanı yok lakap takalım.
Dilersen maskara yapalım.
Amuda yürürttün Şahande.

Beyoğlu’nda sırıtan adam.
Ne ruh kaldı,ne keder,ne gam.
Geçerken baktı yaşlı madam.
Halime güldürdün Şahande.

Kendi resmini gör,bende sen.
kolaysa sev,sevebilirsen?
Ne olur bir tebessüm etsen.
Yaşarken öldürdün Şahande.

Şahande sana söylüyorum.
Taş kalbine sesleniyorum.
Toprak ile besleniyorum.
Taksim’e gömdürdün Şahande.

Beyoğlu’na diktiğin heykel.
Gözyaşı Haliç’e akan sel.
Mimarı olduğun için gel.
Sanatın görülsün Şahande...

Engin Nayman