Bir esatirin inanılmazlığı oldu hikâyemiz
Tanrısal kızın ağzından dökülür artık
Dışımızdaymış gibi bir yıldızın loş ışığında
Emekleyen bir kandil gibi titrek
Kısık gözler gibi mumyalanmış sanki
Öylesine donuk, hayat yüzünü görmemişçesine
Şimdi yalnız ve başlı başına bir hayvan o
Oysa bizdendi, bir zamanlar biz ondandık



Hani yıldızımız şarkı söylerdi
Okyanusun boşluğunda
tılsımlı bir soluk olup hep akardı
Hani oralarda biz olacaktık, yalnızca biz
Tanrıların bile umurunda olmayacaktı yalnızlığımız
Yeni yıldızlar, yeni yalnızlıklar…
Ve bizimle doğacaktı masallar
Körpecik hayatların rüyası olacaktık
Duru ve kutsal…



Sana sesleniyorum sevgilim, buralarda yalnızım
Hasretinin zindanında alışamadım sensizliğe
Acizliğimden ve asiliğimden
Bir dilek yolladım Venüs’e
Pygmalian olamayacağım belki
Ama ahdimi çoktan bozdum
Anılarının izinden…
Şimdi sarhoş bir atmaca gibiyim
Adın kopuyor bağrımdan
Gök cisimlerine çapar durur öyle...



Sevgilim
Pegasus’un nalına kazdım sensizliğimi
Orpheus’un yakarışları arasında mı aramadım seni
Oridis kâinat’ın kıyısında hatırlar seni
Ve duydum ki yıldızlar ekmeyecekmişsin
Sen, aramayacağım yerdesin sevdalım
Ben, gece-gündüzdeyim
İşitilende dokunulandayım
Oysa sen… Seni düşünemez oldum
Çünkü sen yokluğumsun
Yokluğumu düşünemem ki



Hakikat da olsa yeğlemem sensizliğe
Al yüreğimi dileğinde olsun
Bulunamadığım karanlığımızda
Palamarlarınla tutunursun



Ah şansızlığımız…
İhaneti öldürücü oldu şansımızın
Ah be sevdalım göç yolunu erken bildin
Hani göklere alın teri taşıdıydın
Ne dayanılmaz anılar müzesine dönüştü
Daha dünkü hayatımız
Hep var olsun diye bizsizliğin pahasına



Şimdi anlayamıyorum seni
Nasıl bırakırsın sevdamızı
Bir avuç hasrette buğulaşmaya

……….2003……..