14
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1906
Okunma

Ayrılıklar çağırır dîdar anılara
Ama gün yüzü solgun
Melal bir ressam
renk oynuna yenilmiş yine
Kamelyam solmuş
Öylesine iç burkucu…
Yavuklumun saç buklelerinde
Bir daha eskidi
Nişlerde âdemoğlu hikâyelerimiz
Ve dirildiğimiz epizotlar
Bir daha umutlarımızla
Mumyaladık anılarımızı
Bir başka bahara
Önce yeşilinden oldu
Sonra sarı esvaptan
Mühib bir kumsaldır zaman…
Tanrı kızı şimdi üryan
/Turnalarda erken göçtüler
arkalarında hüzünlü türküler
bırakarak/
Sararmış gömütler
Zaman yolunda bir derviş gibi
Gurup vaktine toslanmış sanki
Hayat deveden renk çalmış
Kurumuş papatyalarıyla
Ve pastoral şair matemini
Şöyle bitirir tabiatın:
Hayat taşıyıcısıydık biz
Geldik ve gidiyoruz işte
Kamelyam…