Hani bendim, şu feleğin sevgili kulu?
Yani, sillesini yemeden yârin,
Şansı yaver giden biriydim;
Deli-dolu.

Yoksa, bilmediğim bir hüllesi mi bu, dünyanın?
Topu da emrine amâde güllesi,
Cennete sakladığı her hûrinin.

Hayat bu ya; hemen gücenmesin yüreğin
Seni kırınca sözler, yani ters gidince işler,
İnceden belli olur herşey,
Böğrüne yersin bıçağı;
Zaman sana küser.

Belki mahşer öyle uzak değil,
Yalınayak gidecek kadar, yakın bile olabilir,
Fersahlar boyu sürse de yolun,
Yine de çareye kör kalır dönence,
Boyun büker gönül, eğilir
Güç yetmez bir an gelir o zaman,
Yüreğin dibe çakılır.

Herşey dendiği gibi gitmez bazan,
Aymaz gönül bu, ille de diretir;
Törenin bile anasını ağlatır, düzeni bozar
Ne ettiğini de bilmez ki;
Kendinde değil.

İşler çığırından çıkar da birgün;
Ferman dinlemez eşkiyaya benzer;
Padişahı da adam yerine koymaz,
Dağlara düşer şifa niyetine,
Deli divâne olur şu gönül.

Gün gelir;
Hırsın dili düşer,
Kolu kesilir yüreğin,
Yen içinde kalır.

09.02.2009