Düşler konuk olurken satırlara,yaşam soluklanarak örtüsünü değiştiriyor...
Aktarma yaşam; çamurlu bir sepetin ucundan, katran iri gözler ile sunulurken…
Özlemler barınaklarında "kurtar beni"diyerek, çığlık atıyor….

Geçmiş, nakaratlarıyla seranat yaparken…
Mişli geçmiş zamanlar, diz çökmüş sedir kuruyor...
Yarınlar, bir bağlama eşliğinde tellerine dokunurken,
Yürek ise bu dokunmalara vokal yapıyor….

Hep aynı türkü…hep aynı ezgi… hep aynı hissediş…
Ve hep aynı rüyayı görmek ,aynı filmi seyretmek
Ve tüm bunları bir kez daha yaşamak,
Sanki.... doğum sancısı ile parelel

Aynı farkındalıkları fark etmek,anlaşılamazlıkları ayıklayamamak
Ve karmaşıklarla dans etmek...
Yalnızlık ile salınmak, ne kadar boşluk ise
Bunları dile getirmekte o kadar, kifayetsiz….

Bilinmezler denklemininin koynunda,nasıl da çarpılmışız hayatla ...
Sonra hatalarla bölünmüş, şimdiki zamanın eşitliğiyle uyanmışız…
Sanki, bir kış uykusundan uyanır gibi…
Parmak izleri alınmış, bir hayatın vesikasını,üstümüzde taşıyor gibi…
Geçmiş pusuda beklerken ,gelecek geç kalmışlığın, nedametini kusar gibi….

Çalınmış hayatlar,kiralanmış gelecekler ve satın alınan hayaller
Gecikmiş hayatlar, pembe düşlerin ile
Akıyorsun ey zaman…bir gelin gibi işveli….!

Hasretini, özlemlerini taşırırken…
Ak yelkenli gemilerini de getiriyorsun beraberinde…
Ve adını da umut koyuyorsun.
Tüm matemlere...tüm yılgınlıklara...
Tüm kara ,simsiyah yüreğe ve yaşanmışlıklara inat….

Umut, takılırken uçurtmanın teline….
Güneş gülümsüyor ,küstürülmüş diğer yanına…
Hava soluyor,tütsü kokulu, süzülen perdelerin aralığında..
Bulut gözler,yakamoz bakışlar, ilmek atarken yaşanmışlara…
Kalem ise teğel dokuyor…ve her bir hayatın da yüreğine dokunarak

GİZEMM