bütün samimiyeti götürmüştü sözleri
ve kalan masumiyet sakinliğini yitirmişti sonunda
kendi sularından çıkıp okyanuslara erişemese de
sırf sessizliğe duyurmak için sesini
avazı çıktığı kadar susmuştu işte

bütün yolları gittiğini zannetsin diye yorulmuştu
erişemediği geleceği de geçmişti artık
dakikaları çevirsin diye geriye
bulamadığı zamana kanmıştı
bugününü vermişti yolun uğruna

göremediği yıldızlara bakmıştı gecelerce
orada onun için duran bir tane olduğuna inanmıştı
karanlık semalarda hayal etmişti beyaz düşleri
gerçekleşmeyeceği gerçekliğini bile unutmadan
yüz bulmuştu siyah gecelerin ılık rüzgarından

doğruların doğurduğu yanlışı yüklenmişti
ağır geldi diyemeden girmişti bedenine
yaşı kadar yaşlandığı düşüncesi bile yoktu
o kadar uzaktaydı olduğu zamana
bugününü göremeden yarınına düşürmüştü gözyaşlarını

unutmaya tüm kurumuş hüzünleri
yeminleri harcar olmuştu teker teker
tutamadığı her kuruşun bedeline
eskilerden kalma mutlulukları ödünç vermişti
bir de ona kefil ruhunu feda etmişti

başını göremeden sonuna gelmişti bu filmin de
izleyemediği tüm senaryoları koymuştu hafızasına
bunu da eklemişti diğerlerinin yanına
her birinin anısına bir hoşça kal bağışlamıştı kalbinden
en sonuncusunu da O’na vermişti
hiç bir zaman söyleyemediği ’seviyorum’lar adına