bir hal düşer üstüme senden ötürü
kaldıramam gelenleri
bir umut yere kapanırım
yine de düşmez sensizliğin ağırlığı
gözümü açar bakarım
son bir çırpınış gibi
belki sana
belki de hikayemden geri kalanlara

biri geçer yanımdan
bakar ama
fark etmez ben ne haldeyim
bilmez hangi görünmez yokluğun içindeyim
devam eder pervasız
sanki umursamazlığın deryasında gibi
ya da sıradan şeylere alırmış gibi
’olur böyle şeyler’den yüz bulmuş
’geçer bunlar’a devam eden bir aldırmazlığa vuran

gözümü yakar bir damla yaş
akmak isterken durdurulmuş gibi canımı incitir
süzülse de yol bulup
ardındakine savar sırasını
yeniden başlar derin bir acı

durmak bilmeyen bir kısır döngü bu
her şarkı bitiminde
ya da senden habersiz
sana ettiğim vedalar her aklıma geldiğinde
kendime bakar kızarım
ben her defasında sana geri döner
anlamsız bir adım daha atarım

bilmediğim şeyler güç verir bana
duymadığım sözler
kurmadığın cümleler
ihtimaller sürükler umudu kalbime
olasılıklar canlandırır tüm hayallerimi
ama bilirim ben tüm gerçeği
dinlediğim şarkılar bunu söyler
okuduğum şiirler bunu anlatır
bağırırlar yüzüme doğru
kulaklarımı tıkasam da nafile
gözlerim açık
görürüm tüm dudak hareketlerini
haykırırlar bana
"sen yoksun...olmayacaksın"
gerçekliğini.

hayatın çarkını döndürürüm belki ama
biliyorum ki her defasında ’yalnızlık’ vuracak bana...