yangın yeri yürekler
sevmeye korkar olduk sevgili
sizler mi yoksaydınız
yoksa biz mi kaybettik içten sevgimizi

en zor olandır sevdiğini unutmak bilir misin?
ardına bakmadan geçmişe veda etmek
gözlerine düşse de hüznün o matem rengi
vakti gelmişse eğer
hiç bir şey miadı dolmuş bir aşktan daha fazla can yakamaz


hadi korkma
gelecek gelmedi daha
her zaman bir ümit
yepyeni baharlar saklar
yeterki kaybetme sevme kabiliyetini
en kötüsüdür o
hiç bir şeye ve hiç kimseye açmamak yüreğinin sırrını,
içinde keşfedilmeyi bekleyen gizli bahçeni.
orada açacak ne menekşeler,
kokuları mesteden karanfiller var
yeter ki umut et ve korkma
acıtsa da bazen
aşkı duymadan geçecek bir ömre yazık
kanma feryatlara ve ağıtlara
bir zamanlar sevince aşkla coşan kalbin tanık
giden gittiğiyle kalsın
yeter ki terketmesin kalbimizi
o alemlerin rabbi,en yüce konuk!!