Ben adam olmam biliyormusun
Kırgınlıklarım artsa da bırakamıyorum kimseyi
İçimde hep bir acaba var
Acaba doğru yoldamıyım,
Acaba gerekenleri yaptım mı?
Acaba hatalı benmiyim?
Acaba,acaba,acaba!!!
Neden bu kadar üzgünüm
Ve herşeyden ben suçlu.
Kendimi bana böyle hissettiren ne?
Ruhum dipsiz bir kuyu.
Uzun süre kızamıyorum kimseye.
Bir yol olmalı diyorum bir yol,
Kalpten kalbe giden,
Pasları silen,
Kırgınlıkları gideren.
Aradıkça yolumu,kendimi üzüyorum.
Hiç bitmiyor üzülmelerim, acabalarım.
Arayışlarım en çok beni yıpratıyor.
Bıraksam herşeyi kendi haline
Ve herkesi kendi yoluna.
Olmuyor ki!
İçimde kalbimin ortasında beni sıkıştıran bir şey var
Bu işi düzelt diye ruhumu daraltan.
Sanki bir lanet var içimde,
Kötü bir şey değil ama beni yastığa darıltan.
Ahh hiç düşünmesem ve kalbim huzurla dolsa
Sevgiyi aramasam,o hep karşılıksız olsa.
Ben mi çok karışığım yoksa hayat mı dolaşık.
Çıkar mı karanlıktan,beni rahatlatan bir ışık.
Herkes hisseder mi gerçekten
Güzelliği,sevgiyi ve huzuru bulmanın zorluğunu?
Ben acabaların kızı
Hep peşindeyim onun.
Zorlaştıkça değerlenir,kaybetmek insana zor gelir.
Mevlana desinler bana,sevgisiz hayat yitiktir.
Ahh Rabbim! Ahh Rabbim!
Önce seni seviyorum,
Beni sensiz bırakma diyorum.
En çokta içime verdiğin
Sevmeyi çok seviyorum.
İnan ki sevgili dostum,acı verse de bazen
Ben herşeyi ve herkesi tüm kalbimle seviyorum.