Silmedim senden yana
Senden yadigar hiçbir izi.
Uzanmadım ufka sensiz
Terk etmedim şafak sökmeden
Dağın yamacını.
Tek başıma kaldım
Ve tek başıma üşüdüm
Gecenin kapkara gözünde...

Ben değil;
Zamandı senden kayıp giden,
Güneşe çekilen perdeydi
Yüzünü karartan,
Umutlarına yol veren
Ve aşkına ihanet eden...

Ben, seni hiç ertelemedim ki
Hayalini söküp atmadım
Unutmadım,
Unutamadım ki
Ve senden hiç gitmedim ki...

Neydi seni acıtan, derbeder kılan
Dilimden dökülen sözler mi,
Bekleyişe boyun eğen sevdan mı?
Kimdi benden gidişine
Alkış tutan?...
Kim?...

Biliyor musun?
Sen yoktun o gece
Dalgalara tutundum ben!
Sessizliğime ses
Martılara sığındım
Ve sana aktım,
Öptüm meltemi gizlice
Özlemim iç çekti,
Umudum gülümsedi
Ama
Ellerimde fırtına çiçekleri açtı!...

Gerçekti;
Uzağındaydım, yalnızdım
Ve benden ırak gözlerinde
Sadece bir izdim.
Dokunamadığım gönlünde
Bir mazi...

Şimdi
Sabahın gerçeğinde gizliyim!...


Rukiye ÇELİK
2 Şubat 2009