Hicran oldu düşen bahtımızdan yana,
Vuslata nail olamadık ne yapsakta.
Bu hazan bize kucak açmış olsa da,
Söndü gençliğin narı artık ne fayda!

Eski sevdalar anlatılıyor zaman zaman,
Sızlayan bağrım,
Titreyen dudaklarım oluyor o an,
Hasretin akarken alev alev yanaklarımdan,
Dile geliyor tüm arzular hiç bana acımadan!

‘Artık bizimkisi imkânsız ’diyorum gülüyorlar
İçimdeki aşka çamur atıp
‘Sevseydin böyle konuşamazdın ‘ diye
Beni taş kalplilikle suçluyorlar!
Duyuyor musun sevgili?
Beni suskunluğumla kahrediyor
Suskunluğumla vuruyorlar!

Söyle bana yar!
Seni işlemeseydim yüreğime,
Razı gelip senden gelen her zulme
Her çizgiye
Hiç tel tel ağaran saçlarıma dokunur muydum sevgiyle!
Bilmiyorlar sevgili…
Giderken kokunun tenimde kaldığını,
Bilmiyorlar
Sevdanın yüreğime hançer gibi saplandığını!

Ah can!
Görmeseydim düşlerimde,
Terennüm eder gibi gizli gizli anmasaydım adını
Şu sandıklara gömdüğüm umutlarım hiç acıtır mıydı canımı?

Yar! Olmazlarım seni sevmediğimden
Ya da;
Kale almadığımdan değil o koca yüreğini…
Dinle beni!
Aldırma onlara,
Bana da darılma!
Bilmiyor Onlar
Bu bizim payımıza düşen en acımasız kader!
Kader!

Bilmelisin! şu dilim her zaman seni diler,
Ellerim yüreğini bırakacağın günleri bekler!
Çöken her hüznün arkasından delilenir yüreğim
Küser usuma
Küser ruhuma
Bitsin artık bu çile diye
Çarpar kendini deli deli duvarlarına!
Bilmez ki Onlar;
Kışlar yüzünü assa da akşamlarıma,
Güneşler kıssa da kendini sabahlarıma
Gönlüm darılmaz nasiplendiğim umut kırıntılarına!
Ah yar! Bu bizim payımıza düşen en acımasız kader!
Kader!

Gül Serap
20.11.2007