Yarsiz İstanbul düşünülmez, düşünülemez "Yarim" demiş Şair de.
İstanbul mudur Yari, İstanbulda erguvan mevsiminde surların sır dolu hikayeleri arasında
Boğazın ninnilerine karışmış hayatın kendisi midir bilinmez... Bilinmediği gibi neden sindiği şiire erguvaların saf neşesi ve saklı hüznünün...Eskilerden bir Itri çalar, sesleri gönlün mahzenlerine yol alır, yerebatan sarrnıcından nem alır, topkapıdan şehzade hüznü toplar sonra bir nefes topu gibi dağılır gider; görünmez olur. Kız Kulesinin yalnızlığı gibi kalakalırsın hüznünle ortada. İstanbula vuslat ile değmenin bedeli, kentin gönülde derinlere çekilmesi
Ve hep İstanbul içinde varmış gibi bir başka Isatnbul düşündürmesidir. En son uçunca bir ruh İstanbuldan umar sonraki İstanbulunu baki dünyasında. Varmış gibi orda da Cennet renkli bir İstanbul. Bundan mıdır İstanbulun bilinçlerimizde gerçeklik-hayal arası dansetmesi? Bundan mıdır, göklerde gökler ötesi alemler için hazırlanıp Fatihi için zemine indirilmiş gibi durması?
Bundan mıdır İlay-ı Kelimetullah için seyrü sefer eden ecdadın nazarında taht ile musallanın
farksız olması, İstanbulun serin mermerlerinde ebedi bir sükun ve sabrın sinmiş olması?
İstanbul karşılar hayatı, aşkı, ölümü, dünyayı ve ahireti. Yaşarsan hayat güzeldir, ölürsen ölüm münzevi, bir gülün düşüşü gibi...
Ah Sevgili, Ey İstanbul, bir dünya sığmış kalbine, yok dünyada eşi menendi.
Şairi kutladım çok, sevgimle...