Yer yer atan kalbi dinlenmiş Istanbulun. Nicedir eski saffetinde olmadığı, günahkar olduğu yönünde mısralar okuyoruz Istanbulla ilgili. Sanki iki Istanbul var, biri gül kokularına banmış olarak ruhlarda yaşayan; biri de aykırılığın, kirliliğin enva-i çeşidini sergileyen Istanbul. Bir örtü gibi sisin kötücül biçimde Istabulu örttüğünü iddia eden ve örtün müebbeden ey şehir diyen Servet-i Fünun Şairi Rücu Şiirini yazmıştı sonrasında. Yahya Kemal Bey ise ölmek kaderde var diyordu, İsatnbulu görse öldüğü yerden her mihneti kabul ediyordu. Şimdi bu Şiirde de Istanbul var, korku uyaran seslerle, tıkırtılarla, pusularla gerilmiş bir İstanbul bu...İstanbula sormak lazım; nerden geldi bu?
Asil bir anne-babanın kadir kıymet bilmez evlatlarının elinde heder olması gibi bir durum var aslında bu günkü Istanbulda. Şair iyi seçmeler yapmış tablonun bütünü içinden. Gün doğunca başlayacak büyük gürültü kıyametinin
ipuçlarını toplamış gecenin son ucundan. Tebrikler Şairim.