yaşarken her gününü,aynı hazla bu ömrün
aynı his,aynı zaman,her gün ağaran fecir
gönlümdeki düşünce,ruhumla bütün bütün
sarmakta benliğimi,mânidar hissim kebir
kebir olan şâyandır:şâyet vatan düşüncem
sarsılmaz o inançla,nasılda mütefekkir
ecdâdı yâdederken,afaklarda belirgin
hayalet gibi uçan,gözlerime görünen
o ulvi cedlerimiz,aşmış gayet belirgin
kaç iklim,kaç ufukta,dalgalanan sancağın
hadimi olmuş elzem,pâyidar saltanatın

andımdı; zaman hükmü,rüya telâşesinde
eremedim visâle,o kutlu cenk,zâhirde
yoktu,endişelendim,her vasıta yükünde
çaresiz,mana yoksun,ömrümün bu vaktinde
bana düşen âkıbet,o tarih mazisiyle
hatıra ikmâlidir,geçmişten günümüze
böyle bir emanetin,vârisi olmak bize
cihandaki mukaddes,hediye artık bize
şaştım,ruhumla olan,gölgesiz bir muhabbet
vücut nazarında yok muhâtabım,kimsesiz:
yetim kalan mazi’nin,vatan düsturu elbet

ey vatan!cihanda her ferde nasib olamaz
asil milletimindir,her karışı şu turab
şu yalın tepeler,şu ağaran güneş doğmaz
bir başkadır iklimin,başkası bize bitab
hatırası mukaddes,şanlı cedlerimizin
yaşıyoruz sebebi,anlı-şanlı mazi’nin
aziz hatırasıyla,bezenmiş o tarihin
vücud bulan halidir,şahane bu vatanın
üzerinde gezdiğim,soluduğum vatanın.
düşünce gâyet elzem,ihlas’tan sebep şudur:
vatan sevgisi,iman ölçüsüyle kabuldur.

Recep Gülşen