1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
761
Okunma
Odam
İçimin ağırlığıyla dışımla üstelik
Beni taşıyan akılsız ve ruhsuz şu koltuk
Kolluğu esir aldı dayadığım başımı
Şu kurnaz tavan çekti kendine gözlerimi
Ne var sende neyi göreceğim söyle tavan
Dayanağın dört duvar hüzünlü gönle zindan
Ah penceresine çaksam tahta ne de yaman
Işık bana ziyandır,olsun bir başkasının..
Odam odam,ben düşmanın mıyım ki soğuksun
Günlerdir şu fersiz gözlerime hep boğuksun
Ruhum burada hapis ölü gibi durgunsun
Benim diyeceğim bir sela artık okunsun
Bu koltukta bedenim hüzünle mumyalandı
Tavan alçalırken duvarlarım sıkılaştı
Odam oldu lahit sır ağzıma mühürlendi
Çekildi üstüme mermer kapak olan oldu
Recep Gülşen
Eylül/2016
Cevap Yaz