Bir sen kalmıştın
Dizelerime akmayan,
Duvarlarımda yankılanmayan
Ya da hep oradaydın
Gizlice dolaştın düşüncelerimde
Döküldün gözyaşlarımdan
Sığamadın,taştın sayfalara...
Yüzünü neden saklıyorsun?
Neden yanlışlığıma,yanmışlığıma
Bir yalnızlıkta sen ekliyorsun?
Bilirsin ki gücüm yok
Olmadı deyip yeni bir şiir yazmaya,
Sende acıtıyorsun yüreğimi
Hatırlatıyorsun geçmişi,
Birde hırkan varmış üzerinde
Nerden çıktı şimdi
Döküyorken içimi!
Ama bu koku tanıdık...
Mayıs’ın ilkbahar kokusu kalmış hırkanda...
Ağlattın şimdi beni
Tıpkı öncekiler gibi,
Ve de terkettin
Her biten şiir gibi...
Devam etmeli şiir,şarkılar susmamalı
Akrep yelkovanla yarışsada
Uykuya kapıyı açmamalı,
Teşekkür mü etmeliyim sana
Dinleyici olduğum bir hayatta
Rolümü değiştirdiğin için,
Ya da düşman mı olmalıyım
Zahiri olduğun,zifiri gecelere mahkum olduğun için...
Yolun ortasına durmuşum,
Gitsem kaybolacağım
Dönsem kahrolacağım.
Bir şey söyle,
Bari sen anla!
Anlatamadıklarımı;anlamını,kavrayamadıklarımı...
Bir şey söyle ki delirmeyim
Susma...Bana bunu yapma,
Beni kendimle bırakma.
Dostlarım vardı,düşlerim,
Bir de sevgilim.
Ama hatırlamıyorum,
Bilmiyorum neden kanıyor içim...
Korkuyorum!Sonunda bitecek bu şiir,
Ve sen gideceksin,
Kim olduğunu bilemeden,
Sesini duyamadan...
Güle güle yüreğim,
Güle güle...
Ekim 2004/Çankırı