1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1105
Okunma
kaybolan kenti arıyorum
içinde kan fışkıran gözyaşıları
hayata küsmüş çocukları olan
içim titredi arıyorum seni
yarası derin olan kent
ben geldim nerdesin
anam, babam ,kardeşim vardı
ağlamaktan yıkılmış göz kapaklarında
nefret dolu bakışlar gizlendi
acılar inlemelerinde oynaşıyor
yaşadıça yıkılıyorum her an
neredesin arıyorum ama yoksun
yokluğun içinde yalnızlığa mahküm kalmışsın
ben sende kaybolmak istercesine geldim sana
senle ağlamak istiyorum
senle göğüs germek istiyorum
beni sana iten kent nerdesin
görüyorum acı kederle dolan gözleri
artık güneş bile doğmadan önce
düşünmek mi zorunda
bir insanlık dıramında olan kent
yakınlardayım senin sonsuzluğunda
kaybolmaya geldim....
Cevap Yaz