1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1597
Okunma
artık yolun başındaki sonundayım
öylece doğruldum düşüncelerime
geceye vurmuş düşlerimle
yalnızlığımdaki yorgunluğuma
geçmişten dem vurmuş gibiyim sanki
öylece çekip gidiyorum
gidişimle yabancılaşırken buralar
yavaşça buradaki yüreğimle
ıssızlığın hakim olduğu topraklara
öylece yürüyorum düşlediğim uzaklara
unutmam imkansız gibi
yaşadığım her anıımı
ve yüreğimdeki dostlarımı
unutmam imkansız
her sabahın akşamına kadar
adım adım yürüdümüz sokakları
bastığımız her toprağın ardındaki benliğimizi
yağan her yağmurun en son damlasını unutmak imkansız
ELVEDA BİLE DEMEDEN
gidiyorum bilmediğim uzaklara
dört yanımı saran dostlarımdan uzaklaştıran
yalnızlık rüzgarlarını hakim olduğu
en derin uzaklara gidiyorum....
5.0
100% (3)
Cevap Yaz