Acı böber ,datlı domat, yeşillikler var, diye
Bagırıyordu adam.
İtekledigi pazar arabasını durdurdu,terini sildi.
Semizotu biraz kötüleşmiş miydi ne
Üstüne biraz su döktü.
<Aman canım satılırsa satılır, yoksa çöpe atarım> dedi.
Küçüklügü geldi aklına....
Ufaklıgı hep baglarda geçmişti.
İncir agacından düşmesini hatırladı,gülümsedi.....
İncir agacından düşen eşek olur , derlerdi.
Küçükken bir kere düşmüştü,
Günlerce eşek olucam diye aglamıştı.....
O günleri hatırladı...
Annesi domatesleri kesip salça yapıyordu,
Komşuları Nazife Nine inegini sagıp süt yolluyordu.
Ekmek ekmek gibi kokuyordu.
Soganı kırdıgında gözün yaşarıyor,
Biberi yediginde acıdan gözünden yaşlar geliyordu....
Ninesini düşündü,nasıl yumurta kaynatırdı ona,
Nasıl iyi bakardı.......
Gözleri doldu.....
Arabayı itmeye başladı,
Bir yandan da bagırıyordu< datlı domat ,acı böber var>
Hayat kavgasıydı adı çalışmanın.
Ekmek parası için sebze ,meyve satıyordu.
En çok zabıtalara kızıyordu.
Niye izin vermiyorlardı sanki onlara.
Geçen gün bir arkadaşının arabasını kırmış,
sebzeleri yerlere atmıştı zabıtalar...
Bir çocuk gibi aglamıştı arkadaşı,
Yüregine köz düşmüştü.
.........Kenara çekerken araba elinden kaydı,
Aşagı dogru kaymaya başladı.
Giderek hızlanıyordu..
Son sokaktan çıkarken son kalan kasa da devrildi,
Araba denize uçtu...
Baktı ardından arabanın,
Daha ilk kira parasını bile ödememişti,
Gözleri doldu.
Yumrugunu sıktı alabildigine bagırdı;
İstanbul dedi istanbul sana yenilmeyecegim.......
Yenilmeyecekti...
Ama nasıl ?
o da bilmiyordu....
Yavaşça yürüdü..
Gözlerinden iki damla yaş aktı,
Cigaradan,
bir nefes çekti.
Off! dedi,
Yürüdü....