Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı olur derler, sevgili… Eksiktir derim ben de, eksiktir… Seninle geçen değil bir günün, bir saatin, bir dakikanın; bir an’ın bile hatırı binlerce seneliktir… İşte o hatırın değil midir, şu renksiz hayatın keşmekeşinde ruhumu renklendiren ve bana yaşama gücü veren…Beynimde uğuldasa da binlerce „niçin?“
… katlandıklarım ve katlanacaklarım, tek senin hatırın içindir sevgili… tek senin için!


Sabır otağında hasretle seni
Beklerim sevgili, hatırın için…
Her söken şafağa bir aşk deseni
Eklerim sevgili, hatırın için...

Ağlama, düşersem eğer yadına,
Gülesin yaşamın kör inadına!
Çıplak günlerimi düş kanadına
Yüklerim sevgili, hatırın için...

Yürekli sevdalar alır mı yara?
İnanma câhile, bakma ağyara...
Dikişi sökülen aklı bir ara
Yoklarım sevgili, hatırın için...

Eğmedim başımı bir nimetine,
Dayandım dünyanın her cinnetine!
Hasretin leşini gül niyetine
Koklarım sevgili, hatırın için...

Ay bile terkeder verir yerini,
Daha neyle ölçsem şu değerini?
Gecenin gamzene düşen terini
Saklarım sevgili, hatırın için...

Hüsnü Özdilek