Ey nefis kendini, bu garibe dost
Sandırdığın yeter, bırak yakamı…
Gördürüp rüyamda, türlü türlü post
Kandırdığın yeter, bırak yakamı…

Az gösterdin bana helâl aşımı,
Döktürdün gözümden isyan yaşımı.
Uçuk vaatlerle garip başımı
Döndürdüğün yeter, bırak yakamı…

Söküp yüreğimden, sabrı, uyumu,
Tamaha kazdırdın, benim kuyumu.
Hırsımı azdırıp, şükür huyumu
Sindirdiğin yeter, bırak yakamı…

Kâh çıkardın göğün en üst katına,
Kâh kondurdun Karun saltanatına.
Velhâsıl gönlümü, kibir atına
Bindirdiğin yeter, bırak yakamı…

Senelerden beri, hepten boş yere,
Gönlüm gam diyârı, gözlerim dere.
Sahte hazzın sonu, sahte kedere
Yandırdığın yeter, bırak yakamı…

Rengarenk süsledin bin bir dileği,
Dilek diye sundun bana çileyi.
Özde bir şeytanı, sözde meleği
Andırdığın yeter, bırak yakamı…

Ağzımda kendimce tadım var idi,
Bin keyifle yerdim, çayı-simidi.
Bencileyin garip nice ümidi
Söndürdüğün yeter, bırak yakamı…

Veli BOSTANCI