DÜŞ’SÜN İSTANBUL

İçimde bir çocuk doğar
İstanbul a salarım yalın ayaklarını.
Sen İstanbul;
İçimdeki gerçeği büyüt,
Sen
Rüyalara devşiren masallarınla uyut..
…
Bir rüyaya dalar içimdeki çocuk
Seni gezer uykuda
Şehrini, matemlerini..
Sen susarsın, o büyür inadına
O büyüyü bozmaktan binlerce kez korkarak...

Düştüğüm her yer zindan
Her çıkmaz sokak İstanbul..
…
Bir yar sevdim,
Gözleri mahrem, yüreği İstanbul!
Her acıya bin sızı düştü, her renge bir siyah
Aşk İstanbul’a düştü,
İstanbul’a bin ahh…
Her sevabın içinde işlenen binlerce günah..
Ne kadar da kurtulmak istesem ondan
İstanbul’a aşk düştü..
Çünkü
İstanbul bir “düş”tü…

…
Gözlerimde bir serçe ağlar
Kirpiklerindeki yaş İstanbul kadar!
Sen İstanbul;
Sendeki beni unut
Çocukluğumu kalbinde,
Rüyalarımı avuçlarında uyut..
Ah İstanbul, yüreğime bir bak!
Düşlerimi gizlediğim zindanlarına inat
Hergün içimde bir çocuk doğar,
Oyuncaklarına sığınır binlerce kez korkarak...

Ahh İstanbul…
Seni soludukça içimde bir nehir büyür.
Üsküdar da çay molası verir bir kaptan,
Boğaz’a nazır bir yalı
Yeni gelin misali açar utangaç panjurlarını..
Deniz, her zamankinden hırçın bir mavi,
İçim, her zamankinden uslu ve dahi..
…
Nice hükümdarların ömürleriyle beslendi canın
Nice çatışmalarda yere serildi kanın..
Şimdi bir küçük çocuk yolluyorum göğüne
Dört mevsimin altında efsunlansın,
Yedi rengin üstünde renklensin diye...

-Deniz İNAN & H.Ali AYDIN şiir düeti-
26.01.2009