Bir örümcek ağını örüyor,
Uz yollarda gidiyor bak, çizgiden arabalar,
Sonra yollar, bir ağa dönüşüyor;
Kalemin çizdiği şu labirent ne acı.

Kuşkular kol geziyor er meydanında
Soran gözler kaygılı;
Makûl cevabı aramakla meşgûl,
İki mazlumun suskunluğu hâd safhâda,
Boş gözlerin de ölümü beklediği bir andır bu.

Gelecek meçhul kalacak dizelerin içinde,
Ummak beyhude vuslatı,
Ey, bugünü sorgulayan ahali!
Bu şiir;
Müneccim gibi konuşmayacaktır..

Sor bakalım, çok mu gerekliydi?
Adem ile Havva’nın maşuk olmaları,
İnan mümkündür, bir elma ise sorun
Hayatta kalma savaşıdır bu insanoğlunun.

Ne, uzun bir zaman dilerim ben,
Ne, umuda yolculuk, ne bir delil,
Ne de bir hatırat, sarı defterde,
Sadece insan kalıp bu ellerde,
Sevgi kusan bir yürek isterim,
Başka birşey değil..

22.12.1998 - 2009