Çeksin tabip çeksin n’olur bu yaradan elini
Öldürecek derdi gamı koklamadan yâr tenini
Günlerimiz bitti biter saramadım yâr belini
Kimse bilmez ahvalimi döksem de gözden selimi

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım diz dize Gülşen biçelim

Bu han garipler hanıdır burda ruşen kim biline
Yükü lâl-ı gevher mi ki her cefakâr şen biline
Derdime derman biline gönlüme ferman biline
Desti derunum deline toprağım üstüm serile

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım diz dize Gülşen biçelim

Nerde kalır mihmaneler ey canı yoklukla dolan
Başka varım yok ki verem kim sözümüz bildi yalan
Yok divanem döndürecek çarkı felekler de talan
Gül dibi har diz boyu zar oldu mu yar herze bulan

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım diz dize Gülşen biçelim

Susturamam methiyemi yüz yüze bitmez zarımız
Bilmeseler kıymetimiz yok yere çıkar canımız
Görmeseler efkârımız anlamasalar zarımız
Mahşere kalsın davamız kalmasın yarsız narımız

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım diz dize Gülşen biçelim

Bir vefasız aldı canım zor yükü attım ferağım
Yar ne kadar yalvarayım bak yine senden ırağım
El ne satarsa satsın yok benim bezim tarağım
Pek bilemem ol divandan kalfası değil çırağım

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım diz dize Gülşen biçelim

Şimdi bu zat-ı muhterem kendini Ozanca sanır
Kimler adını bilir mahlasını kim tanır
Düşmüş de aşkın narına yanışından utanır
Bir sevdanın uğruna bin cefaya katlanır

Can cana candan içelim beyhude candan geçelim
Göklere kanat açalım diz dize Gülşen biçelim

Ozanca/İzmir