Nedendir hiç bitmez efkârım gamım
Her dem gözlerimde yaş olur gider
Düşer bir tenhada bu garip canım
Kurt yemez kuş yemez leş olur gider

Fermanı da deli gönül fermanı
Tabipler bulamaz derdim dermanı
Süremedim bu dünyada devranı
Ömrümün baharı kış olur gider

Ceht eyle sevdiğim yayla zamanı
Doymadan yitirdim kaşı kemanı
Hep mi bana verir ah-ı âmânı
Bakmaz üçe dörde beş olur gider

Yâre sorun acı mıyım haz mıyım?
Yâr göğsünde teli kırık saz mıyım?
Bilemedim ördek miyim kaz mıyım?
Ömür bir kanatsız kuş olur gider

Gülmese dünyada çirkinler gülmez
Vefasız bir kere yüzüme gülmez
Hiç kimse kimsenin derdini bilmez
Yanar bağrım yanar taş olur gider

Bir güzeli sevdim on dört yaşında
Kirpikler ok olmuş keman kaşında
Herkes kendi umudunun peşinde
Benim umutlarım düş olur gider

Çamlı bellerinde sazım çalmadı
Selam verdim selamımı almadı
Dostlarımda bile vefa kalmadı
Yazık emeklerim boş olur gider

Meşelidir yüce dağlar meşeli
Zalimin eline düştüm düşeli
Bir soğan bir avuç bulgur misali
Yenilmez içilmez aş olur gider

Şu garip dünyaya geldim giderim
Her dem senin rızalığın güderim
Senden başkasına baksa didarım
Korkarım zalime baş olur gider

Kadir Mevla’m sende kaldı dileğim
Sen olmasan bükülmezdi bileğim
Baştan aşağıya derdim çileğim
Kişi ameline eş olur gider

Seveni sevene versen sevinse
Herkes muradına erse sevinse
Zalimlere dur desen de övünse
Ozanca bir zaman hoş olur gider

Ozanca/İzmir