Şeytani ve acımasızdı sensizliğin getirdikleri.
Tanı konulamıyordu…
Teşhis edilmemiş hastalıklar listesine giriveriyordu,
Sabaha kadar ateşten yanar halde adını sayıklamalarım.
Yanıldım…
Ayrılıkmış adın…

Yalnızlığın lehçesini öğrenmemiştim henüz,
Aynı dili konuşamıyorduk işte bu yüzden…
Sevdanın güncesi tutulamıyordu ayrılığınki kadar.
Riskli zarlar atıldı,
Ve rakamlar ayrılığı gösterdi..
İskambil kâğıtlarının kahramanları değildik ne yazık.
Kupa kızı ve sinek valesi kadar bile,
Yan yana gelemiyor olsak ta,
Kabullendirmiştik kendimizi aşk denilen kumarlara.
Dikte ettiğimiz kalıplar vardı
Ve bizi hep yanılttı.
Diktatörce yaklaştık sevdaya,
Yan yanayız diye hep birbirimizin kalacağız sandık…
‘Seni Seviyorum’ları sıra cümleleri gibi,
Tekrarladık durduk.
Boş zamanlarımızda gördük yalnızca birbirimizi,
Görüşebilmek için boş zamanlar yaratmadık,
Ya da dolu zamanlarımızı boşaltmadık…

Biriyle birlikte olmayı bir fark olarak gördük,
Aşkın ayrıcalık olduğunu fark etmedik…
Güç beğenir ya da anlaşılması zor yanlarımızı
Aşka yöneltip,
Bunların özgüvensizlik olduğu fikrini ıskalayıp,
Durmadan tartışmanın,
Savunma olduğunu düşünüp durduk…
Gereksiz ayrıntılarla dolu geçmişimizi
Dağınık bırakıp,
Geleceğe yaydık…

Yani sevgili;
Ne sen beni,
Ne ben seni…
………….
Biz aşkı hak etmedik!

Elif SEZGİN


Yazık sevdalara ithafen...