Bir pirinç tanesi gibi özlemin...
Ellerimde kalan pişirilemeyen, hazmedilemeyen
Çer çöp taneleri...

Aydınlatan aydınların kitaplarında ki
Önsözlerin içerisinde sıkışıp kaldım,
Yasa dışı nöbetlerin bitmeyen sancılarında..
Sıkışıp kaldım gitar tellerinin,
Notasal çığlıklarının arasına...

Aşk dedi biri titredim;
Adını anımsadım...
Ne çok yakışıyordun günlerime,
Ne çok sen giyiniyordu elbiseler durdukları yerde..

Aynaya baktığımda bir saniye bile olsun,
Gözlerinde gözlerimi bulursan,
Bunca yaşanmışlığımızın bir anlamı olacak...
Bir anlamı olacak bu son notası çalınamayan şarkıların,
Re bemol’ün,
La majör’ün
Do diyezin,
Mısraları tamamlanamayan şiirlerin,
Eli yüzü olmayan,
Ama bir yüreğe sahip şehirlerin
............
Bir anlamı olacak...
Göğsümde bir rozet misali taşıdığım sevdanın...

Elif SEZGİN