Yaprak dökümünden sonra ağlardı
Masal kentinde baharım.
Uçurumlar içinde bir can
Gün çalarken ölümden
Süzülürdü yaşlar yanağımdan...

Kırmızısında çatlamış bir avuç toprakla
Yarı canlı yaşamına kavuşurdu aşk.
Mum alevinde erimeden biçimlenirdi
Ezgiye uzanan tutsak ellerimde vuslat...

Umuda ışık bir gölge görseydi karanlık gözlerim,
Sönmeden parlardı güneşin kızgın göğsünde kaderim
Ve boz bulanık suda yeniden açardı
Evrim mağduru çiçeklerim...

Gök kubbeyi kırıp,
Öfkeyle düşmeseydi pencereme yağmur
Mahzun mahzun bakmazdı sessiz gülüşlerim
Ve camdaki yüzüme dokunsaydı bir damla yaş
Islanırdı yüreğimde küllenen umutlarım! ...

Ellerimde barış, dört bir yanımda pişmanlık
Son şarkısını söylüyor şimdi ayrılık
Dönüp bakmadan arkasına
Sessizce uzaklaşıyor sancı içinde vuslat! ...

Yeniden sunulur mu yaşam bana
Sevmeyi öğrensem? ...



Rukiye Çelik
23.01.2009 14:49:00