Susuyorum
sustukça sana daha çok susuyorum..
Bir damla bekliyorum gönlünden gönlüme
Nefesim kesilir yüzün düşer geceme
Anlarım belirsiz bir suretten ibaret varlığın
Kesik ve kısa kısa
Korkar oldum seni düşünmekten
Hasretin akla zarar sevgili...
Kendimi unuttum
Elim yüzüme değse kanar bilinmez yaralarım
Saçlarım acır esen rüzgarda
Nefes alamam kokun buram buram esince
Gözlerim;
Belli belirsiz kapıya kilitlenmiş
Sanki gitmenin suçlusu kapı gibi..

Herkesde herşeyde seni arar oldum
Ayak izlerini hatta parmak izlerini.
Tanıyamıyorum kendimi
Ağzım artık daha bozuk
Tek bir kelimem bile bana ait değil
Sen kadar susuyorum
Sen kadar özlüyorum
Sen kadar yaşıyorum
Aslında ben sende yaşıyorum..

Birikti içimde herşey
Birikti
Çok birikti..
Hani giderken o elini uzatmadınya
O çok güvendiğim elini
Daha iyi oldu..
senden sonra sarıldım deliliğime
Yokluğuna bilinmezliğine..
Oysa sen hayattın
O bir zamanlar sığındığım hayat
Alışkanlık işte bendeki
Biyerlere tutunma isteği
Hani belki sende tutarsın diye..

Ne farkeder bundan sonra
Sende ittin beni bilinmez bir dünyaya
Sende bu hayat gibisin
Sen de sonu gelmeyen yalanlar gibisin
O yüzden gözün arkada kalmasın
Düşüyorum umarsızca
Giderken bıraktığın boşluğuna..

Öznur Dicle ÖZ