dermanı yok artık dizlerimin bu yaralı bedeni taşımaya,
gücü yetmiyor dizelerin bu isyanı anlatmaya,
bir satır demliyorum buram buram sen kokuyor,
ama dilim varmıyor bir yudum almaya.

sonra kalem kağıda küsüyor sus pus yazmıyor tek bir dize,
çaresizlik siniyor şiirlerime sen takılıyorsun genzime,
kuru bir öksürük alıyor sessizliğin yerini,
ve öksüz bıraktığın yağmurlar çiseliyor gözlerime.

sorular var etrafımda dikenli tel misali sarmış beni,
ne zaman kaçmaya yeltensem takılıp yırttım yüreğimi,
diz çöktüm çaresizce ecelin yollarını gözlüyorum,
sen yaşarken bensiz benden habersiz,
ben sensizlikten hergün binlerce kez ölüyorum.

dostlarım soruyor günlerin nasıl geçiyor diye,
söyliyemiyorum her an ızdırap çektiğimi yüzlerine,
korkuyorum benim yüzümden bir ah düşer içlerine,
korkuyorum sana kızarlar beni böyle üzdün diye.

bende aldım o maskeden hani sadece mutluluğu yansıtan,
hani ağlasan bile gözyaşlarını içerine akıtan,
bende aldım payımı bu sahte dünyadan yalanlardan,
herşeyden vazgeçtim kendimden ve ne varsa içimi acıtan.

biliyorum bitti bu sevda dönüşün yok geriye,
zaten dönsende bir anlam katmazsın bu garip deliye,
yük olmak istemem sana ve bu zavallı halimle kimseye,
birgün ölürsem bir mezar kazarım kendime ellerimle,
terkettiğin günden beri sensizliği taşıdığım gibi,
bırakın öldüğümde kendim taşırım tabutumu bile.
(asi_geco)