Dün yeniden boşaldı kuruyan gözlerimden
Bu acının kanlı demleri.
Damlayan yaşlarımdan oluşan gölde
Bir siluet, tanıdık geldi:
Adını koyamadım


Dışarıda kar, fırtına; soğuk dışarısı
Sol yanım alev alev yanıyor ama üşüyorum
Omzum pencereye yaslı, gözlerim boş sokakta
Bardağımda tavşan kanı çay, dumanında
bir siluet, tanıdık geldi:
adını koyamadım

Yasladım sırtımı bir banka
Karşımda sırdaşım Karadeniz
Elindeki ağır romanı okuyorum ona
Ben okudukça öfkeleniyor
Ben okuyorum, o öfkeleniyor
Yutuyor yeri göğü, enkazında,
Bir siluet, tanıdık geldi:
Adını koyamadım

Koşuyorum nereye gittiğimi bilmeden
Uçsuz bucaksız, zifiri kara kabuslarda
Korkuyorum yalnız, soluğum kesiliyor
Karanlığın içinde bir siluet görüyorum,
Bu kokuyu, bu gözleri tanıyorum
Seni unutamıyorum…
Bir unutmayı beceremiyorum
Adını biliyorum ama sana
Yeni bir ad koyamıyorum…

Zühre