Volkansın, sevdanı kızgın lavlara saran.
Hep mi hüzün hep mi ayrılık sana
Sakla kalbinin acılarını,koy bir kutuya
Yolla dünyadan demir alan son gemiyle sonsuza
Sen ki gözyaşınla dağladın yaralarını
Kapadın kalbinin kapılarını, gömdün kendini karanlığa
Sen ki her defasında verdin kalbindeki inciyi karşılıksız sevdaya
Ve sen ki sonunda hep kaybeden oldun kumar masasında
De geç sadece…
Sen bunu hak etmedin, hak etmedin işte.
Sen, gamsız karanlığın içinde parlayan fer
Sen, yaslı bağlamada sızlayan tel
Ve sen her yitişte kendi kendini boğan sel
Bekle baharını,
Bakacaksın uçurtmalar gibi yeryüzüne kuşbakışı
O zaman anlayacaksın kendi kendine yettiğini
Ve o zaman anlayacaksın kimlerin seni sevdiğini, sevmen gerekenleri
Bekle baharını,
Kıskansın yüzünde açan baharı herkes
Şahlansın sol yanında çılgınca bir ses
Zamanı geldiğinde aç yine perdelerini
Göreceksin sevda penceresinde; karların eriyip baharın geldiğini…

Zühre