Yaşamak zaman alır dostum,
Öyle, kolay olmaz bu işler,
Mümkün değildir kısa kesmek,
Gidemezsin vakti gelmeden.

Dağlara bak, unutmak içindir onlar;
Ne kadar çıkarsan, o kadar uzaktır yârin,
göçer her yiğit sevdiğini görmeden,
İçin çorak kalır oralarda, gönülden ırak,
Düşlerinse bir taş kovuğuna siner,
daha doruğuna çıkmadan.

Kardelen seni beklese de, dört gözle
Cayarsın çoktan karlı zirveden,
Belki medet umarsın cemreden,
Yoktur ne gelen, ne de giden, bahar da hak getire
Kurumaya yüz tutar artık sevdan o tepede,
daha eteğine inmeden.

Yüreğine tuz basar bir yiğit, sinesine gömer,
Sevilmese de, yüreğini bu yolda harcar,
Yâri görse, dağları deler ya,
Sevdasına koşar, kimseyi dinlemez
davadan dönmez, dünyaları verseler.

Köprülerse, geçmek içindir;
Sırtlamadan kederi, hemen çöker,
Bir tünel gibidir, girilmez hiçbiri,
Sana acılar yaşatmadan, asla aşılmaz,
Sanki herşey, yerin dibine batar,
Afet derler de, yerler adamı,
Kabir taşı bile konmadan.

Bir parkta dostunu görürsün nihayet,
Üzerine menekşe kokusu sinmiştir,
Dua okuyormuş gibidir dudakları,
sele dönen gözyaşına aldırmadan.

’Çok geç’ diyen bir ses gelir gaipten,
Kapısı örtülmüş olur hayatın,
Zaman bile çalınmıştır sorulmadan,
Artık defter dürülmüştür…

21.10.1999-2009