kırağı düştü gül çehremin demine
zincire vuruldu kifayetsiz sözcüklerim…
damıtılmış bir sızının bulanık girdabında,
ötenazi özlemiyle yanıp yakılan,
aşk felci geçirmiş son neferim…

ahhh sen!
katran karası gecelerimde,
beyazlığına sığındığım amansız düş…

yoksun…
yokluğun prangalandı ayak bileklerime…
yokluğunun gurbetinde,
hiçliğine kürek çekmeye mahkum,
azılı bir suçludan ibaretim…

bu bir kırlangıcın buruk ağıdı değil…
gemileri yakılmış bir sevdaya,
dönüş bileti almaya çabalamak da değil…
ikimizi aynı cümlede kurma çabası,
senli özneler oluşturma,
yok…
bunların hiç biri değil niyetim…

g/ittin…
düştüm ukala bir yalnızlığın uçurumuna…
imgeler ağladı,
heder oldu sükutumun sevinci…
dert sızdı yüreğimin çeşmesinden…
g/ittin…
iflas etti ciğerimdeki sevda…
helak oldum sevgilim…
giyotine vurulan başımın yasını tutmak,
ve kanla karışık sevda kusmakmış diyetim…

şimdi;
hangi coğrafya kitabına düşse siluetimiz
hırçın bir nehir olurum
doğup sıladan,
akarım sonsuzluğa…
sense kaynağımı aldığım
o heybetli,
yüce dağ…
yokluğun varlığıma hakaret
yokluğun ayaz…
ahhh!
yokluğun zulüm…
sevgilim!
o pervasız gidişinle
tükendi dirayetim…

(A-Y)