Yaşam’ın kovaladığı arsız bir çocuğum ben
Gülüşlerim sahte hüznüm gerçek
Ya ağlamalar;
İşte onu hiç sorma..
Gözümden dökülenleri kimseye inandıramaz oldum

Belkide hiç birşeye inanmanı istemiyorum artık
Dilimin ucuna gelen sözleri beğenmeyip geri çeviriyorum
Aşk uğruna tüm bu yaşananlar
Hepsi
Kahrolası aşk uğruna..

Şimdi biz seninle farklı dünyaların
Başka kavgalarını veren iki maktülüz
Ne davalarda yalancı şahitlik yapmıştım senin için
Ne sakıncası vardı sen adına yargılanmamın
Sen adına yanmamın ateşi sana mı dokundu?

Evet canıma takediyor bazen
Söyleyemediklerin;yiyemediğim lokmalar gibi dizili boğazımda
Ben borçlanıyorum cümlelere yine senin yerine
Zaten en çokda ben ağlamamışmıydım ikimizin yerine
İki kişilik aşkı;
Ben taşımamışmıydım küçük ellerimle en yükseklere
İp çekilme zamanı gelmişse bu sevdanın
Sen telaş etme
Boğazıma geçirir ölürüm senin yerine..

Öznur Dicle Öz