1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1159
Okunma
Sevgiden mahrum geçen bu ömrü
Üzülüp savrulduğum dünü, bugünü
Tartamadığım, çöktüğüm günü
Unutmak istesem de bu kör düğümü
Köşe başlarında uyumak niye?
Ruhumda kırık ifadeler var
Aldanıp rengine hayatın, yanan gönüller var
Doğru yöne bakarsan samimi eller de var
Yanmış hislerle yolculuk niye?
Ay karanlık gecemdeyken, uzakta
Tozlu beyinlerde hapsoldukça, her tuzakta
Yüreğimdeki kasırgaları, yazmak yasakta
Kurtulmak isteyip, bir an önce hayal kursakta
Boğazımda düğümlenen birkaç hıçkırık niye?
Paylaşmalı her ne varsa hiç saklamadan
Gitti arkasına dönüp bakmadan
Köşede bir an bile durmadan
Sevdanın, hiç yasını tutmadan
Hüzünlü hayatın meyvesini tatmadan
Sorma ebediyete yolculuk niye?
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz