1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1031
Okunma
Çöp kutusunun çektiğini, bir çöp kutusu bilir, bir de ben...
Önceleri çöp kutusunu büyültmeyi düşündüm, ama çare olmadı bana, şimdi daha büyük birşey kullanıyorum; çalışma odamı..
Saygılarımla..
Ayrılık nasıl bir şeydir;
istesen de bilemezsin,
Elinin altındadır kalem;
tek kelime yazamazsın,
İsterse çatlasın kafan,
Neden dökülmez harfler?
Bunu anlamazsın.
Resmi bir tablo gibidir;
Karşında çok şey söyler,
Bir cevap bekler senden,
Dilin tutulmuştur sanki,
İki lâf edemezsin.
Devriktir dizelerin, hecelerin,
bir kargaşaya yol açar
kaleme her dokunuşun,
Pes etmeye ramak kalır,
Şiir denemelerin hüsran;
Çoğu da çöptedir.
Gece nasıl da ürkütür adamı;
Karabasanı anlamazsın,
Uyku tutmadığında gözünü;
Tavanda daireler çizersin,
Parmağındaki tükenmez kalem;
Aynı sözcükleri yineler daim.
Sabaha erişmek ne zordur bilsen;
Şafakla sayfalar dolusu kağıt,
Merhametsizce harcanmaktadır,
Çöp kutusu da zengindir artık;
Kendini şair sanmaktadır…
06.03.2008
Şiirin sahibi
Cevap Yaz