Arabistan’ın bir yerinde
Ve kızgın çölünde...
Hz.Ali (r.a) dönmüştü bir savaştan ,
Bir dinsizin dilinden ,
Küfür işitti yavaştan...

Hemen yaklaştı yanına ,
Sordu :"-Sen kime küfredersin ?...”
Kastın mı var canına..."
Dinsiz Hz.Ali’ yi (r.a) tanımamıştı daha...
Yeniden dil uzattı yüce Allah’a (c.c)

Hz.Ali (r.a) hemen kalktı yerinden ,
Dinsizin boğazına sarıldı.
Adam sıkışıp soluklandı derinden...
Kurtarmak için Hz.Ali’ye (r.a) yalvarıldı.
Aslanın pençesinden zordu kurtarmak...

O bir arslandı, o ne çakallar gördü...
Adam doğruldu birden tükürdü ,
Hz.Ali’nin (r.a) bir an yüzüne.
Arslan şöyle birden geri çekildi...
Hemen kendini toplamayı bildi.

Müslümanlar bir seyir içinde ,
"Ya Ali ne oldu ?”
"Neden benzin birden soldu ?”
"Neden bıraktın bu dinsizi ?”
"Anlıyamadık düşündürdün bizi..."
Dediler.

Hz.Ali (r.a) sessizce yerine oturdu.
Ve şöyle biraz durdu...
"Ben, yüce Allah’ıma (c.c) küfür ettirmem " dedi.
"Ama yüzüme tükürdü...canım sıkıldı,
"Az kaldı, kendim için öldürecektim..." dedi.
"Allah’ıma laf söyletmem...”
"O zaman hak idi onu gebertmem...”
"Tükürük canımı sıktı , hissiyatım kabardı.”
"Kendim için de öldürdü dedirtmem..." dedi.

İşte Hz.Ali’deki (r.a) incelik !
O kudretini hep hak yolunda kullandı.
Çok üstün bir nitelik ve nicelik...
O sadece Allah (c.c) yolunda arslandı...

Şahsına atılan tükürüğü sakince sildi...
O hep ince düşündü ve yerini bildi.
O hep hak yolunda kükredi...
"Önce yüce Allah (c.c) sonra islam ..." dedi.