Amca, dayı, teyze ve hala
Akraba !
Yeğen , kuzen
Akraba !
Babaanne, anneanne, büyük anne
Akraba !
Ya dede...
O da şüphesiz akraba !
Kimin kime faydası var ?

Eh işte bayramlarda ,
Ya da karşılaştıkça...
Kuru kuruya bir hatır ,
Biri ötekini unutsa kim hatırlatır !
Kimin kim bir faydası var ?

Faydayı da boşver...
Akrabalığın dahası var ,
Ortaya çıksın da gör !
Şöyle üç beş kuruşluk miras ,
Bak işte o zaman,
Akrabalık tadından yenilmez...
Öyle dalaşmalar olur ki ,
Akraba değil, komşu da denilmez...

Şüphesiz,
Bacı , kardeş de akraba !
Miras ortaya çıktı mı ,
Herbiri olur akbaba !...
Bak işte , o zaman
Akrabayı anlarsın..
Akrabalık da ,
Malın varsa sen de varsın !
İtibarın var ise,
O kadarsın ...

Düşte gör !
Akrabalığı,
İyi iken düşte gör...
Varlığın var ise ,
İtibarın var ise ,
İşte o zaman ,
Sokaktaki insan bile,
Sana dost ve akraba...
Gerçek,
Ne yazık ki acı gerçek ,
Bu işte !

Menfaat girdin mi işe ,
Bacı ile kardeş bile didişir,
Birbirine girerler diş dişe...
Değil akrabalık ,
Akraba olmak !
Müslüman olmak bile,
Çare bulamamış bu gidişe...

Ancak,
Ölünce gözü doyarmış,
İnsanoğlunun...
Açlığının hepsi ,
Bir avuç toprak kadarmış...

Yaşarken ,
Dünyayı verseler,
Ay’ a da götürseler...
Merak mıdır bilinmez,
Çok ama çok çok ,
Aç gözlü insanlar...

Aslında hepimiz akrabayız !
Adem ile Havva’dan beri...
Üç aşağı, beş yukarı
Birimiz diğeri kadarız !
Sadece varlık içinde,
Yaşarken varız !...